สามารถใส่สารตกตะกอนลงในกลุ่มเมมเบรน MBR ได้หรือไม่?

โดยการเติมโพลีไดเมทิลไดอัลลีแอมโมเนียมคลอไรด์ (PDMDAAC), โพลีอะลูมิเนียมคลอไรด์ (PAC) และสารตกตะกอนผสมทั้งสองชนิดลงในไบโอรีแอคเตอร์เมมเบรน (MBR) อย่างต่อเนื่อง ได้มีการศึกษาถึงวิธีการลดปัญหา MBR ผลกระทบของการอุดตันของเมมเบรน การทดสอบวัดการเปลี่ยนแปลงของรอบการทำงานของ MBR, เวลาการดูดซึมน้ำในแคปิลลารีของตะกอนที่ถูกกระตุ้น (CST), ศักย์ซีตา, ดัชนีปริมาตรตะกอน (SVI), การกระจายตัวของขนาดอนุภาคตะกอน, ปริมาณพอลิเมอร์นอกเซลล์ และพารามิเตอร์อื่นๆ และสังเกตการทำงานของเครื่องปฏิกรณ์ จากการเปลี่ยนแปลงของตะกอนที่ถูกกระตุ้นระหว่างการทำงาน ได้มีการกำหนดปริมาณสารเสริมและวิธีการให้ปริมาณสารเสริมสามชนิดที่เหมาะสมที่สุดโดยใช้ปริมาณสารตกตะกอนน้อยกว่า

ผลการทดสอบแสดงให้เห็นว่าสารตกตะกอนสามารถบรรเทาการอุดตันของเยื่อได้อย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อเติมสารตกตะกอนสามชนิดในปริมาณเดียวกัน PDMDAAC มีประสิทธิภาพสูงสุดในการบรรเทาการอุดตันของเยื่อ รองลงมาคือสารตกตะกอนแบบผสม และ PAC มีประสิทธิภาพสูงสุด ในการทดสอบการเติมสารตกตะกอนเสริมและโหมดช่วงเวลาการเติม PDMDAAC สารตกตะกอนแบบผสม และ PAC ล้วนแสดงให้เห็นว่าการเติมสารตกตะกอนเสริมมีประสิทธิภาพมากกว่าการเติมสารตกตะกอนเสริม จากแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของความดันผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ (TMP) ในการทดลอง พบว่าหลังจากการเติม PDMDAAC 400 มก./ล. ครั้งแรก ปริมาณสารตกตะกอนเสริมที่ดีที่สุดคือ 90 มก./ล. ปริมาณสารตกตะกอนเสริมที่เหมาะสมที่สุดคือ 90 มก./ล. สามารถยืดระยะเวลาการทำงานต่อเนื่องของ MBR ได้อย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งสูงกว่าเครื่องปฏิกรณ์ที่ไม่มีสารตกตะกอนเสริมถึง 3.4 เท่า ในขณะที่ปริมาณสารตกตะกอนเสริมที่เหมาะสมที่สุดคือ 120 มก./ล. สารตกตะกอนแบบผสมที่ประกอบด้วย PDMDAAC และ PAC ที่มีอัตราส่วนมวล 6:4 ไม่เพียงแต่ช่วยลดปัญหาการอุดตันของเมมเบรนได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ยังช่วยลดต้นทุนการดำเนินงานที่เกิดจากการใช้ PDMDAAC เพียงอย่างเดียว เมื่อพิจารณาแนวโน้มการเติบโตของ TMP และการเปลี่ยนแปลงของค่า SVI พบว่าปริมาณที่เหมาะสมของสารตกตะกอนแบบผสมคือ 60 มก./ลิตร หลังจากเติมสารตกตะกอนแล้ว จะสามารถลดค่า CST ของส่วนผสมตะกอน เพิ่มค่า Zeta Potential ของส่วนผสม ลดค่า SVI และปริมาณ EPS และ SMP การเติมสารตกตะกอนจะทำให้ตะกอนแอคทีฟจับตัวเป็นก้อนแน่นขึ้น และชั้นเค้กกรองที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวของโมดูลเมมเบรนจะบางลง ทำให้ระยะเวลาการทำงานของ MBR ยาวนานขึ้นภายใต้สภาวะการไหลคงที่ สารตกตะกอนนี้ไม่มีผลกระทบต่อคุณภาพน้ำทิ้งจาก MBR อย่างชัดเจน เครื่องปฏิกรณ์ MBR ที่ใช้ PDMDAAC มีอัตราการกำจัด COD และ TN เฉลี่ยอยู่ที่ 93.1% และ 89.1% ตามลำดับ ความเข้มข้นของน้ำทิ้งต่ำกว่า 45 และ 5 มิลลิกรัมต่อลิตร ซึ่งอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานการปล่อยระดับ A ขั้นแรก

ข้อความบางส่วนจาก Baidu